Wilma Nabring, voorzitter van dorpshuis Op de Welle

Afbeelding
man/vrouw met de hamer


‘Sinds 2019 ben ik voorzitter van dorpshuis Op de Welle in de Wilp. Voor die tijd was ik al wel betrokken bij het dorpshuis. Mijn man zat in het bestuur en toen de kerk in 2017 door het dorpshuis werd aangekocht, werd ik gevraagd om samen met Riemy van Dijk de subsidies bij elkaar te zoeken. Ik heb een communicatiebureau en werk veel voor de overheid, dus ik wist waar de potjes vandaan moesten komen. Daarbij hebben we ook veel hulp gehad van de toenmalige gemeente Marum. Toen de voorzitter én zijn opvolger gingen verhuizen buiten het gebied, werd ik voorzitter. Het mooie aan wonen in De Wilp is de betrokkenheid van de bewoners. Toen we dan ook gingen verbouwen, waren er enorm veel mensen die wilden helpen. We hadden een vaste klusavond, maar er waren ook een aantal zaterdagen dat er werd gewerkt. Voor de verbouwing was het dorpshuis ook al heel actief, maar nu we de kerk erbij hebben, hebben we een stuk meer ruimte. Onze nieuwe beheerder bedenkt de leukste activiteiten, al heeft hij nu natuurlijk steeds pech met de coronamaatregelen. Hij probeert daarbij ook jongeren en ouderen bij elkaar te brengen. Ook hebben we ‘Eten met de buurt.’ Dat was elke eerste woensdag van de maand. Eenzame en oudere mensen kunnen dan samen eten. Dat gebeurt nog, maar dan in afgeslankte vorm. Dit soort activiteiten worden dus niet door het bestuur bedacht.
Nu de kerk onderdeel is van het dorpshuis, zien we ook bijvoorbeeld muziekverenigingen uit andere dorpen die ruimte bij ons huren. Het is er ruim en de akoestiek is erg mooi.
Mijn taken bestaan uit het contact met huurders, het steeds vinden van subsidiepotjes. En natuurlijk de contacten met de gemeente onderhouden, ontvangst van groepen die komen kijken, contact met de beheerder, en dergelijke. Ik kom zelf niet uit De Wilp, maar mijn man wel. Ik ben hier in 2015 komen wonen. Wat mij opvalt is, ik noemde het al, de enorme betrokkenheid van het dorp bij allerlei activiteiten en bij elkaar. Veel mensen die hier geboren worden, blijven hier, of komen weer terug. Dat zegt wel iets. Dat merkte je ook bij het werk aan het dorpshuis, er hebben wel 80 mensen meegeklust. Dat geeft goed de sfeer weer in dit mooie dorp.’

UIT DE KRANT