Wim Venekamp, 76 jaar en Still Going Strong

‘Zolang mijn gezondheid het toelaat stap ik op de trekker’

PEEST – En dan ben je 65 jaar oud en mag je van je pensioen genieten, ten minste, zo is de algemene gedachte, maar wil je dat helemaal niet.  Wim Venekamp uit Peest kan hier over meepraten. ‘Eerder heb ik altijd een boerenbedrijf gehad, nu heb ik een Loon en Verhuurbedrijf. Nog steeds, ondanks mijn leeftijd. Ik heb wat met machines. Altijd al gehad. Op de boerderij had ik vroeger al 6 trekkers. Hier in Peest heb ik onder andere een New Holland, een vroegere Ford, vandaar de kleur blauw, 220 pk, echt een grote stevige trekker. Rondom huis staan twee dikke trekkers met laadbakken en hulpstukken, een Verreiker met een uitschuifbare arm en een Oldtimer die nog van mijn vader is geweest. Mooi man. Zolang mijn gezondheid het toelaat stap ik op de trekker.’

Als De Krant voor NoordenveldPlus op bezoek komt bij Wim en Marga is hij ook nog eens jarig. 76 geworden. ‘Dit werk is Wim’s lust en leven,’ zegt Marga. ‘Ik merk dat aan alles. Wanneer het rustig is in januari en onlangs met al die regen toen niemand het land op kon met de trekker. Dat merk je aan Wim zijn humeur. Toen twee weken geleden de telefoon weer ging rinkelen werd hij helemaal blij.’ Het hoort bij hun levensopvatting. Kijken en genieten van de momenten die zich voordoen. Wim: ‘Je kunt je leven niet vooraf bepalen. Je kan je hartstikke goed voelen, maar toch kan er van binnen iets niet goed zijn in je lichaam. Morgen kan je iets overkomen en dan wordt alles anders. Marga en ik hebben dat beiden meegemaakt.’

Marga is geboren en getogen in Eelde. Wim komt oorspronkelijk uit Nieuw Roden. In 2002 verhuisde Wim naar Norg. ‘Op die plek aan de Peesterstraat, waar we toen zijn komen te wonen, heb ik van jongs af aan al willen wonen,’ zegt hij. ‘Een mooie plek.’ Marga en Wim waren toen praktisch buren. Sinds 2014 wonen zij samen. Hun voormalige partners zijn beiden op tragische wijze overleden. Vanuit vriendschap ontstond een klik en een relatie. Er werd even verderop een nieuwe stek gevonden waar ze sinds die tijd samenwonen.

Wim Venekamp werkt voor zichzelf. Stoppen met werken op de trekker is er voorlopig nog niet bij. ‘Kijk’, zegt hij, ‘als ik op pad ben ontmoet ik ook andere mensen, ik praat met iedereen en blijf op de hoogte. Dat vind ik ook belangrijk. Dan heb ik ‘s avonds ook nog wat te vertellen als ik thuiskom.’