Wishful thinking
Puur natuur
Deze aanhef had ook kunnen luiden: De wens is de vader van de gedachte. Het is dat de kop van een column als deze (en andere) kort en bondig moet zijn. In beide gevallen komt het erop neer dat wat men graag wil dat gebeurt ook inderdaad geschiedt en als het kan vlug en zonder al te veel poespas. Bij planologische zaken bijvoorbeeld kan het best gebeuren dat iets minder snel dan gehoopt wordt gerealiseerd. En soms komt iets niet eens van de grond of moeten plannen worden aangepast. Dat komt ook nogal eens voor.
Een voorbeeld waarbij het laatste geldt is de geplande uitkijktoren in De Onlanden. Jaren geleden alweer opperde een kennis van mij, hij is als ecoloog werkzaam bij Natuurmonumenten, een vogelkijkhut in De Onlanden te plaatsen. Vervolgens ging men met het idee aan de loop en werd het een Toren van Babel van beton dat bijna een miljoen zou kosten. Financieel kreeg men dit (gelukkig) niet rond en nu is er een nieuw plan bedacht met een fijnere uitstraling. Wat blijft zijn de bezwaren waarover journalist Gerdt van Hofslot van het DvhN een pittig opiniërend stukje schreef (kosten, uitstraling, verstoring, verkeersafwikkeling, situering e.d.). Verder is er de vraag gesteld waarom ze niet iets creëren bij De Onlanderij aan de Madijk. Daar houdt Natuurmonumenten domicilie en zijn er al tal van faciliteiten. Ondanks de bezwaren handhaaft Natuurmonumenten haar plannen en trad via meerdere fronten naar buiten, zo ook in ’de Krant’. Daarin las ik dat de toren van 25 meter hoog al in het najaar van dit jaar zal verrijzen. In het DvhN meldt boswachter Bart Zwiers dat hij niet kan wachten tot de toren er staat, volgens zijn verwachting volgend voorjaar. Hij zegt dat de vergunningen binnen zijn en de financiering rond is. In een ander stuk zegt beheerder Rombout Bennema dat De Onlanden deze fraaie uitkijktoren verdient.
Eén van onze leden belde met de vraag of wij van plan zijn bezwaar tegen de plannen te maken. Daartoe zijn wij als vereniging namelijk gerechtigd. Dat zou kans van slagen hebben als het verzet tegen de toren door meer mensen en organisaties wordt gedeeld. Dat is echter nog maar de vraag. Hoe dan ook zijn voorspellingen over het verrijzen van de toren nog prematuur. De plannen moeten nog wel officieel worden gepubliceerd en als er bezwaar wordt gemaakt staat die toren er voorlopig nog niet. De voorspellingen daaromtrent vallen dan ook onder de noemer: Wishful thinking. Het lid dat belde heeft naar aanleiding van de plannen bedankt als lid van Natuurmonumenten, waarvan hij al sinds 1974 lid was. Wat hem verbaasde was de luchthartigheid waarmee men reageerde. Zelf werd ik al in 1967 lid van Natuurmonumenten. Vanwege het gedoe speelde ik wel met de gedachte ook het lidmaatschap op te zeggen. Anderzijds loop ik niet zomaar bij een vereniging weg als ik het ergens niet mee eens ben. Het is natuurlijk nooit zo dat alle neuzen in één richting wijzen en dus moet je wel eens inschikkelijk zijn.
Fietsroutes
Over de besteding van gemeentelijke gelden is altijd wel iets aan te merken. Niet dat de gemeenteraad dan een andere koers gaat varen. De meerderheid zit er vooral om hun wethouders te beschermen en niet om zelf plannetjes te smeden. Of wethouders capabel voor hun functie zijn is (niet) de vraag. Het politieke systeem brengt met zich mee dat eenieder wethouder kan worden. Het is niet voor niets dat veel wethouders voortijdig afhaken… behalve in Noordenveld. Nogal actueel zijn de aan te leggen fietsroutes voor mountainbikers die zomaar enkele tonnen gaan kosten. En dat terwijl er wordt beknibbeld op de zorg en mensen vaak niet krijgen wat ze nodig hebben. Ook voor cultuur is er nauwelijks geld, maar voor het bedrijven van een hobby (fietsen) wel. Misschien vraagt u zich af waar je hier kunt mountainbiken, want waar zijn er bergen. Niet hier maar wel in bijvoorbeeld Oostenrijk (zie foto). Ik heb voorgesteld om de mountainbikers langs de ruiterroute te leiden en niet via alweer een nieuwe route in kwetsbare natuur. Op eigen grond (Langeloër duinen) zijn ze niet welkom en dus werd een route (zonder overleg) gepland op het terrein van een ander.
Een voorbeeld waarbij het laatste geldt is de geplande uitkijktoren in De Onlanden. Jaren geleden alweer opperde een kennis van mij, hij is als ecoloog werkzaam bij Natuurmonumenten, een vogelkijkhut in De Onlanden te plaatsen. Vervolgens ging men met het idee aan de loop en werd het een Toren van Babel van beton dat bijna een miljoen zou kosten. Financieel kreeg men dit (gelukkig) niet rond en nu is er een nieuw plan bedacht met een fijnere uitstraling. Wat blijft zijn de bezwaren waarover journalist Gerdt van Hofslot van het DvhN een pittig opiniërend stukje schreef (kosten, uitstraling, verstoring, verkeersafwikkeling, situering e.d.). Verder is er de vraag gesteld waarom ze niet iets creëren bij De Onlanderij aan de Madijk. Daar houdt Natuurmonumenten domicilie en zijn er al tal van faciliteiten. Ondanks de bezwaren handhaaft Natuurmonumenten haar plannen en trad via meerdere fronten naar buiten, zo ook in ’de Krant’. Daarin las ik dat de toren van 25 meter hoog al in het najaar van dit jaar zal verrijzen. In het DvhN meldt boswachter Bart Zwiers dat hij niet kan wachten tot de toren er staat, volgens zijn verwachting volgend voorjaar. Hij zegt dat de vergunningen binnen zijn en de financiering rond is. In een ander stuk zegt beheerder Rombout Bennema dat De Onlanden deze fraaie uitkijktoren verdient.
Eén van onze leden belde met de vraag of wij van plan zijn bezwaar tegen de plannen te maken. Daartoe zijn wij als vereniging namelijk gerechtigd. Dat zou kans van slagen hebben als het verzet tegen de toren door meer mensen en organisaties wordt gedeeld. Dat is echter nog maar de vraag. Hoe dan ook zijn voorspellingen over het verrijzen van de toren nog prematuur. De plannen moeten nog wel officieel worden gepubliceerd en als er bezwaar wordt gemaakt staat die toren er voorlopig nog niet. De voorspellingen daaromtrent vallen dan ook onder de noemer: Wishful thinking. Het lid dat belde heeft naar aanleiding van de plannen bedankt als lid van Natuurmonumenten, waarvan hij al sinds 1974 lid was. Wat hem verbaasde was de luchthartigheid waarmee men reageerde. Zelf werd ik al in 1967 lid van Natuurmonumenten. Vanwege het gedoe speelde ik wel met de gedachte ook het lidmaatschap op te zeggen. Anderzijds loop ik niet zomaar bij een vereniging weg als ik het ergens niet mee eens ben. Het is natuurlijk nooit zo dat alle neuzen in één richting wijzen en dus moet je wel eens inschikkelijk zijn.
Fietsroutes
Over de besteding van gemeentelijke gelden is altijd wel iets aan te merken. Niet dat de gemeenteraad dan een andere koers gaat varen. De meerderheid zit er vooral om hun wethouders te beschermen en niet om zelf plannetjes te smeden. Of wethouders capabel voor hun functie zijn is (niet) de vraag. Het politieke systeem brengt met zich mee dat eenieder wethouder kan worden. Het is niet voor niets dat veel wethouders voortijdig afhaken… behalve in Noordenveld. Nogal actueel zijn de aan te leggen fietsroutes voor mountainbikers die zomaar enkele tonnen gaan kosten. En dat terwijl er wordt beknibbeld op de zorg en mensen vaak niet krijgen wat ze nodig hebben. Ook voor cultuur is er nauwelijks geld, maar voor het bedrijven van een hobby (fietsen) wel. Misschien vraagt u zich af waar je hier kunt mountainbiken, want waar zijn er bergen. Niet hier maar wel in bijvoorbeeld Oostenrijk (zie foto). Ik heb voorgesteld om de mountainbikers langs de ruiterroute te leiden en niet via alweer een nieuwe route in kwetsbare natuur. Op eigen grond (Langeloër duinen) zijn ze niet welkom en dus werd een route (zonder overleg) gepland op het terrein van een ander.