Zanger René Karst leest voor uit werk van Martin Bril. ‘Je ziet hem ook steeds vaker bij De Wereld Draait Door als ik me niet vergis’

Ongenode gast

Wat: René Karst leest voor in Bieb Roden
Wanneer: donderdag 12 september
Hoe laat: 10:00 uur

RODEN – Een heuse voorleesestafette in het kader van de ‘Week van de alfabetisering’. Dat vraagt natuurlijk om een bezoekje van de Ongenode Gast. Maar bij welke voorlezer schuift hij aan? In totaal zijn er namelijk veertien verschillende prominenten opgetrommeld. Het startschot van wethouder Alex Wekema om acht uur is wat aan de vroege kant, zeker gezien de raadsvergadering van een dag eerder. En de afsluiting van Klaas Smid om tien uur ’s avonds is ook ietwat gortig. De keuze valt op… René Karst!

Het is mooi zonnig weer, als de deuren van de Bieb in Roden open glijden. De bieb is doorgaans een oase van rust, maar op deze donderdagochtend hangt er een bepaalde zindering in de lucht. De reden hiervoor is een ietwat gezette, vrolijke man met een fraaie groene bril op zijn neus en zijn semi-lange en achterover gekamde haar. De naam: René Karst. Bekend van hits als ‘Liever te dik in de Kist’ (samen met Stef Ekkel) en ‘Atje voor de Sfeer’. Inderdaad, klassiekers die de gemiddelde muziekliefhebber ongetwijfeld grijs zal draaien. Top2000 waardig. Afijn, René Karst dus. Voor we de zanger uit Hoogeveen aan de tand kunnen voelen, spreken we eerst even met Marja Braam, die namens de bieb betrokken is bij de Week van de alfabetisering. ‘Vanochtend hebben we de voorleesestafette afgetrapt met Alex Wekema. Hij las voor uit “De Proloog”, een passende titel dachten wij zo’, zegt Marja. ‘Acht procent van de Noordenvelders heeft moeite met lezen en schrijven’, vervolgt ze serieus. ‘Een oplossing is het Taalhuis, wat wij breed onder de aandacht willen brengen. Wij doen dat onder andere middels een voorleesestafette. We wilden enkele bekende Drenten laten voorlezen. Zo zijn we ook bij René Karst uitgekomen. We dachten: we proberen het gewoon.’

Niet geschoten is altijd mis, zo blijkt maar weer. Zodoende dat de volkszanger zich op deze donderdagochtend in een bieb volgepakt met breiende dames begeeft. Inmiddels poseert hij met een jonge fan – Rik genaamd – voor een foto, terwijl hij een boek van Martin Bril stevig onder zijn arm heeft geklemd. Het is het boek waaruit hij zo dadelijk zal gaan voorlezen, al geeft hij aan het niet zelf gekozen te hebben. ‘Iemand van de bieb vroeg of ik hieruit wilde voorlezen. Nou ja, dan doe ik dat’, zegt hij de ambassadeur van de Stichting Lezen en Schrijven. René vertelt dat hij de hele week vrij houdt voor activiteiten van de stichting. ‘Ik reis het hele land door. Vanmiddag moet ik bijvoorbeeld naar Alkmaar en aan het eind van de middag zing ik een speciaal geschreven lied op Radio 5’, zegt hij. Dat René bij de Stichting Lezen en Schrijven terecht is gekomen, heeft een reden. ‘Van huis uit ben ik schrijver. Ik vind het dan ook belangrijk dat men weet hoe mooi taal is.’ Vervolgens maakt de zanger een vergelijking zoals je die maar weinig hoort. ‘Kijk’, begint hij op zachte toon. ‘Ik vind Nederlandse zangers die Engels zingen, niet per se beter dan zangers van het Nederlandse lied. Soms kijken deze zangers neer op liederen in hun eigen taal, maar dat vind ik onterecht. Kijk naar de liedjes van The Beatles. Dan heb je bijvoorbeeld “Love me do”. Als je die tekst erbij pakt, dan is Frans Bauer een taalkunstenaar.’

De Ongenode Gast staat zowaar met zijn oren te klapperen, maar bespeurt geen greintje cynische bij de schrijver van liedjes als ‘Supergave tijd’. Hij vervolgt: ‘Wie goed is met taal, kan met letters schilderen. Dat vind ik mooi.’

Dan is het tijd dat René plaatsneemt op de voorleesstoel. Hij begint te vertellen over de Stichting Lezen en Schrijven, over zijn eigen leven als zanger en over Martin Bril. ‘Ik weet toevallig dat hij een voorliefde voor Drenthe heeft’, zegt René. Zo heel toevallig is dat niet, want de Ongenode Gast vertelde hem dat een minuut eerder.  Vervolgens begint hij over Bril te vertellen. ‘Je ziet hem ook steeds vaker bij De Wereld Draait Door als ik me niet vergis.’

Martin Bril, overleden in april 2009, draaide zich om in zijn graf.