Zestigjarige Scouting Mensinghe Roden ziet toekomst rooskleurig

RODEN – Pal achter de toegangspoort van Landgoed Mensinge aan de Norgerweg ligt zestig jaar scoutinghistorie verscholen. Iedere vrijdagavond en zaterdag komen bevers, kabouters, welpen, scouts en explorers bijeen om palen aan elkaar te knopen met touwen, torens te bouwen en een fikkie te stoken. Een wereld op zich. Eentje waar iedereen gelijk is aan elkaar, vriendschappen voor het leven gesloten worden en de basis wordt gelegd voor stevige samenwerking. Dit jaar viert de vereniging haar zestigste verjaardag. Verenigingsvoorzitter Stephan Göbel trad als jochie van 7 toe tot de welpen. ‘Het avontuurlijke, het samenzijn in de buitenlucht en kampen bouwen heeft me altijd aangetrokken en dat doet het nog steeds.’

‘Je leert al vroeg om samen te werken zónder dat er competitie is’

Scouting is booming. Hotter dan hot momenteel, blijkt al snel tijdens het interview met de verenigingsvoorzitter. Waar veel verenigingen kampen met dalende ledenaantallen, noteert de scoutingsclub juist meer nieuwe leden. Zeker heeft dat deels met corona te maken, want scouting is vooral lekker veel buiten, maar ook in de jaren daarvoor is de vereniging met gemiddeld  260 leden een stabiele club. Zelfs de toch wat lastige leeftijdscategorie, want ja, pubers, van 14 tot 18 jaar is met dertig scouts goed vertegenwoordigd. Wie eenmaal op scouting zit, gaat er maar zo niet meer vanaf, begint Stephan Göbel die zelf inmiddels 42 is. Voor dit interview duiken we in een paar zwarte skylederen banken in het honk van de explorers. ‘Omdat je moet samenwerken, maak je snel vrienden. Je groeit met elkaar op. De meeste leiders kennen elkaar al twintig jaar.’ Göbels zoontje is nu welp bij Mensinghe. ‘Zo gaat dat vaak. Veel stellen leren elkaar kennen bij scouting en geven het vervolgens weer door aan hun kinderen. Op mijn bruiloft waren vrienden die ik bij scouting heb leren kennen. Je groeit later uit elkaar als het gaat om een beroep, de één wordt arts, de ander timmerman, ondernemer of pakt een studie op. Maar eenmaal op de scoutingclub vraagt niemand wat je doet. Iedereen is gelijk.’

Hiërarchisch

Bijzonder aan scouting is zeker de wat ouderwets ogende outfit. Blouses met opgenaaide applicaties plus gedraaide shawltjes (officieel ‘das’ genaamd) met een knoopje erin behoren tot de standaard uitrusting van de verschillende speltakken. ‘Isignes’, heten de verschillende badges op de blouse, weet Göbel. ‘Eentje is van scouting Nederland, één van scouting Drenthe, één van Scouting Mensinghe en eentje van de eigen groep. Moeders hebben er een hoop werk van wanneer hun kind geïnstalleerd wordt’, lacht de voorzitter. ‘Het oogt allemaal wat hiërarchisch, wat militaristisch misschien. Maar het heeft een functie. Je ziet aan de kleur van het uniform bij welke speltak iemand hoort.’

Skills

Er wordt wel eens gezegd dat kinderen die op scouting hebben gezeten het later verder schoppen in hun carrière. Dat ze bepaalde skills hebben ontwikkeld die in het latere leven goed van pas komen. Göbel kan zich er alles bij voorstellen. ‘Je leert al vroeg om samen te werken zónder dat er competitie is en je leert op jonge leeftijd verantwoordelijkheid te nemen. Je begint bij een groep en drie jaar later stroom je door naar de volgende groep. Als je zeven bent, kom je bij de bevers, in mijn tijd was dat nog bij de welpen. Word je ouder, neem je binnen je eigen groep steeds meer begeleidende taken over, helpt jongere kinderen bij het uitvoeren van hun taken. Op die manier word je klaargestoomd voor de volgende groep.’ Na de welpen (jongens) en de kabouters (meisjes) volgen de scouts, voor kinderen van 11 tot 14 jaar. De jongens gaan naar de verkenners, de meisjes naar de padvindsters. Daarop volgt de groep explorers, een gemengde groep voor de leeftijdscategorie 14 tot 18 jaar. Zij krijgen geen leiding, maar begeleiding, vertelt de voorzitter. ‘Ze organiseren veel zelf. Ze hebben ook een eigen bestuur en andere verantwoordelijkheden.’ Na je 18^e behoor je tot de groep ‘stam’. Dan ben je dienstverlener, helpt mee met het onderhoud van het gebouw en begeleid kinderen met de opbouwen van het kamp.

Noordelijk Pinksterweekend

Hoogtepunt van het jaar is het Noordelijk Pinksterweekend in Zoutkamp. Dan komen alle scoutingverenigingen uit het noorden van Nederland bij elkaar om gezellig een weekendje primitief te kamperen. ‘Helaas kon dat vorig jaar door corona niet doorgaan. Maar zeker een event waar iedereen naar toeleeft. Vier dagen primitief kamperen. Groepen moeten zelf hun kamp opbouwen, tafels en banken bouwen van palen en touw en hun eten bereiden op een houtvuurtje. Van de leiding krijgen ze een budget mee om boodschappen te halen. Dat betekent dat ze samen moeten overleggen wat ze de komende vier dagen gaan eten. Ontzettend leerzaam. Na het kamp moet álles opgeruimd worden. Het terrein moet brandschoon zijn.’

Iedere vrijdagavond en zaterdagmiddag is er een ‘opkomst’, een ander woord voor training, zoals dat bij de meeste sporten heet. ‘De opkomst begint met het hijsen van de vlag op het openluchtpodium, achter het clubgebouw. Daarna beginnen de activiteiten. Wat we doen verschilt per groep. Vaak doen we een hike tijdens de opkomst, een route afleggen met een kompas en een kaart. En voor de oudere groepen een dropping. Leden worden geblinddoekt in een auto ergens afgezet. Dan krijgen ze de opdracht, zeg ‘65 graden oost om’ mee. Dan moeten ze in het donker aan de hand van een kompas het clubgebouw zien terug te vinden.’ In de zestig jaar dat de club bestaat, heeft de vereniging meerdere gebouwen gehad. Toen Stephan Göbel erbij kwam, was scouting Mensinghe gevestigd in een oude kleuterschool in Nieuw-Roden. ‘In 1986 was dat. Een jaar later konden we dit gebouw kopen. Dit was het Groninger vakantiegebouw. Kinderen uit de stad Groningen konden hier lekker in de buitenlucht vakantie vieren. Het terrein dateert al van voor de oorlog. In 1987 heeft de scoutingvereniging het pand gekocht. Een ideale plek voor scouting, middenin de bossen.’ Iedere speltak heeft zijn eigen lokaal. Daar wordt vergaderd en een planning gemaakt voor vier weken.  Voor de explorers staat er een dropping, een hike, filmavond, zeskamp, een katapult bouwen en een greppeltocht op het programma, zo valt te lezen op een krijtbord in het honk. Een wereld op zich, eentje waar beeldschermen geen enkele rol spelen en social media geen issue is.