Zomerbaantjes;Camping de Norgerberg
Wie: Romy Steunebrink
NORG - Terwijl de komkommers inmiddels volop in de schappen liggen, de temperatuur stijgt naar ongekende hoogte en voor veel mensen de vakantie is begonnen, gaat De Krant on tour langs de diehards die nog wél de handen uit de mouwen steken de komende periode. In ‘Zomerbaantjes’ laten we zien dat het werk gewoon doorgaat. In deel 4 zoeken duiken we de camping op. En omdat we wel van een beetje luxe houden en kamperen vooral geen creperen moet zijn, toeren we naar Norg. Naar Camping de Norgerberg om precies te zijn.
Vijf sterren prijken er op de gevel van de Norgerberg. Wie de camping Googelt struikelt bijkans over de lovende recensies. Superschoon, vriendelijk personeel, ruime plaatsen, gastvrij, om maar even wat te noemen. Dat moet zeker mede te danken zijn aan de noeste inzet van vakantiekrachten lijkt ons zo. Nieuwsgierig als we zijn melden we ons bij de receptie, op zoek naar iemand die z’n vakantie al werkend op de camping doorbrengt. We worden allervriendelijkst ontvangen door Susan van Rijswijk-Schippers, één van de eigenaren van het familiebedrijf. “Oh, dan moet je Romyhebben”, zegt ze vastbesloten. “Romy kwam hier binnen als een voorzichtig, verlegen meisje en is in vijf weken tijd uitgegroeid tot zelfverzekerde gastvrouw”, laat Susan weten.
Romy Steunebrink staat in de snackbar wanneer we haar overvallen. Susan vraagt haar om even aan te schuiven in de kantine. Een week of zes geleden kreeg de campingeigenaar een telefoontje van Romy. Of ze misschien een schoonmaakbaantje voor haar had tijdens de vakantieperiode. “We zochten op dat moment iemand voor ons cleanteam, maar normaal gesproken werken we met oudere dames. Romy is 17. Schoonmaken klinkt misschien simpel, maar het vereist inzicht. Kijk maar eens naar recensies over vakantieverblijven. De meeste gaan over slechte hygiëne. Daarom is voor ons, naast gastvrijheid, hygiëne het belangrijkst. Romy kwam zo overtuigend over, dat we besloten om haar uit te nodigen.”
“Ik wilde graag werken in de vakantie, Niet voor het geld, maar voor de sociale contacten, mensen ontmoeten”, begint Romy. Dat hebben we nog niet eerder gehoord van iemand van 17. Meestal is een vakantiebaantje te doen om de poen toch? Zo niet bij Romy. Ze heeft de behoefte om onder de mensen te zijn, zegt ze. Zes weken thuis zitten, daar had ze geen trek in. En schoonmaken (‘ik heb smetvrees gehad’) kan ze goed. Romy heeft een hekel aan viezigheid zegt ze zelf. Susan besloot haar een kans te geven. Resultaat: blinkend schone verblijven en een dito zwembad op Camping de Norgerberg. Al snel had Susan het door: Romy heeft meer in haar mars dan alleen de zwabber en een emmer sop. En dus werd ze al snel met een dienblad het terras op gestuurd. “Doodeng. Ik dacht: ‘kan ik dit wel?’. Inmiddels werk ik voor 90 procent in de horeca. Of ik al eens gestruikeld ben met een vol dienblad? Nee, haha. Gelukkig niet.” Susan: “We hebben hier een vaste regel: als iemand per ongeluk de boel laat vallen, ruimt een collega het op.”
Jeanine Postma komt de kantine binnenwandelen. Ze begroet Romy uitbundig. Jeanine blijkt ook begonnen als vakantiekracht en heeft inmiddels een vast job op de vijfsterrencamping. Nog een weekje camping, en dan begint Romy aan haar HAVO-sprint opleiding. De Norgerberg heeft haar veel gebracht. “Ik ben zelfverzekerder geworden. Kijk met een positievere blik tegen dingen aan. Een praatje met de gasten, zó leuk. En het team is fijn. Iedereen heeft alles voor elkaar over hier. ’t Is net een grote familie.” Ondertussen staan twee jonge campinggastjes te trappelen. Feline (4) en Vajen (5) lusten wel een ijsje. Romy staat op. Duty calls.
