Zomertoer: de tuin van Ben en Mathile in Foxwolde

De Krant op zomertour: door de tuin geleid

FOXWOLDE - Het allereerste dat opvalt bij het parkeren voor het huis van Ben en Mathilde, is dat er niet zoveel tuin te zien is. De heggen sluiten al het moois wat zich moet bevinden af, wat de nieuwsgierigheid behoorlijk prikkelt. Eenmaal door het hek is het meteen genieten geblazen; de rozenperken verspreiden gul hun heerlijke geur.
‘Ik ben in de tuin,’ is er te lezen op het bord aan de voordeur. Dan maar even heel brutaal doorlopen. Langs bloeiende borders over klein paadjes, om het huis heen, langs een (overigens fantastische) serre en daar zijn dan eindelijk Ben en Mathilde, heerlijk aan een tafel in de schaduw.
40 jaar geleden kochten ze het huis, dat tot kort daarvoor nog een boerderijbestemming had. ‘Er stonden drie dingen in de tuin,’ vertelt Ben, ‘een gouden regen, een boerenjasmijn en een rododendron. Verder was er niks.’
In hun tuin in Ezinge was Ben al begonnen met tuinieren en toen ze verhuisden nam hij de planten mee. Natuurlijk in overleg, maar de nieuwe bewoners hadden er geen problemen mee. ‘Niet iedereen houdt van tuinieren natuurlijk. Hier ben ik maar gewoon begonnen. Het was wel wat meer grond dan we bedacht hadden.’
Hoewel Ben ‘in charge’ is, helpt Mathilde mee. ‘Dat moet wel, alleen de heggen bijhouden is al een week werk.’ Wat meteen opvalt, is de organische glooiende vorm van de borders. Mooi golvend omlijsten ze de grasvelden, wat een heel natuurlijk effect geeft. Ook heeft Ben duidelijk ook voor compositie. Ondanks alle kleuren en bloemvormen wordt het nergens druk. Verschillende bladvormen wisselen elkaar af, wat maakt dat het geheel een precies uitgekiend, maar niettemin heel natuurlijk schilderij vormt.
‘Rondje door de tuin?’ vraag Ben en hij gaat voor. Door het veelvuldig gebruik van hebben als afscheiding, is er een constante nieuwsgierigheid naar wat er verder nog is. Na de grote tuin met de borders is er een schaduwtuin met daarin een paar enorme bomen. Een groepje hosta’s rondom een boom maken het schaduw-tuin gevoel af. Even verderop is een ‘geheime’ tuin. Rechte borders met witte bloemen leiden het oog naar een beeldje dat aan het eind van de geheime tuin tegen een heg aan staat. Even verderop staat wat vroeger de stallen waren. ‘Hier hebben we het dak vervangen door lichtdoorlatende platen, zodat we er een kas van konden maken.’ In het midden van de kas is een grote bak die vol staat met tomatenplanten. Tegen de zijkanten groeit een druif. De stam van de druif is enorm. Dan gaat het verder naar de ronde serre, die aan het huis is gebouwd. ‘Hier overwinteren we de planten die niet vorstbestendig zijn. We kregen vorig jaar een tip van iemand die zei dat je votiefkaarsen kunt laten branden om een ruimte vorstvrij te houden. Dat gaan we maar eens uitproberen,’ vertelt Mathilde. ‘Er komen regelmatig groepen van tuinverenigingen bij ons. Dat is niet alleen heel gezellig, maar ook leuk om tips uit te wisselen. We geven dan een rondleiding en halverwege gaan we koffiedrinken. Ik maak er dan altijd wat lekkers bij. En mensen vinden het leuk om planten te kopen. Doen we zelf ook vaak als we naar een tuin gaan.’
De ‘winkel’ is een gedeelte van de tuin waar allemaal stekken opgepot staan. Het is tevens de moestuin. Kapucijners, snijbiet, tuinbonen, bruine bonen, alles groeit en draagt vrucht of peul.
Naast bloemen en groente plantte het stel ook een aantal bomen. Deze inmiddels enorme bomen geven de tuin de heerlijke schaduwplekken.
‘Ik weet niet zo goed wat het precies met me doet, zo’n tuin. Misschien is het een gevoel van scheppen. Je zaait of zet een stek in de grond en er komt een plant uit. Hoe dan ook, het is een soort verslaving. Je komt er niet meer van af.’
De tuin van Ben en Mathilde is te bezoeken, maar alleen op afspraak.