Zonder prijs

Nieuws
Ik zag een facebookpagina voorbijkomen. Zelfs dat. Min of meer aanleiding was mijn mening over Roden – Peize en dan met name over het juichen na afloop van de spelers van de bezoekers. Mijn mening dus. Niets meer en niets minder. Bovendien bleek weer eens: iedereen leest wat hem of haar past en geeft er een eigen draai aan. Ter verduidelijking dan maar, opdat niet alle Peizers mij straks als vijand zien. Wie het stukje nog eens leest, die leest dat ik het gezien de selectie die Peize heeft onbegrijpelijk vind dat ze geen kampioen geworden zijn én zelfs geen nacompetitie hebben gehaald. Dat zou je op kunnen vatten als compliment. Ik haal even de wedstrijd in Peize aan (eerste helft: kat en muis) en de meest recente, waarin Peize voor de rust ook de veel betere ploeg was. Peize heeft, zo is mijn bescheiden visie, een betere selectie, een betere spelopvatting en bereidt zich bovendien beter op de tegenstander voor. Trainer Lanjouw vertelde me dat zelf. Dat hij en de ploeg de thuiswedstrijd geanalyseerd hadden en zo tot een speelwijze waren gekomen.  Dat doen ze bij Roden niet. Harry gooit er gewoon wat krachttermen uit en ze gaan als de brandweer. Meestal. Daarom ook was Peize in de eerste helft veel beter. De angels werden vakkundig uit het Roner spel gehaald en waar mogelijk werd gevoetbald. Roden voetbalde niet. Nooit. Achterin werd geen risico genomen en alles werd naar voren gekegeld in de hoop het hoofd van René de Vries te raken. Zoiets dus. Dus: Peize is, in mijn opinie, beter. Er zit een gedachte achter, ze willen voetballen, ze hebben een tactisch goede trainer en spelers die ook individueel iets kunnen.   Mijn conclusie, dit alles overdenkend, was dan ook: niet best dan, de klassering op de ranglijst. Met dit materiaal, met een tactisch brein op de bok en met gretige jongens was nacompetitie wel het minste geweest. Dat bewezen de spelers tegen Roden ten overvloede maar weer eens. Maar, ze haalden bijna vijftien punten minder dan Roden. Grepen overal naast, lieten zich veelal door de ‘kleintjes’ verschalken en noteerden slechts twee hoogtepunten gedurende het seizoen: de thuis- en uitwedstrijd tegen Roden. Dat ze blij waren- staat er ook in- dat snap ik volkomen. Prima zelfs. Verdiend ook. Maar omdat je niets met deze selectie gewonnen hebt, was er – vind ik- niet echt reden om je te laten bejubelen. Dan zou schaamrood op de kaken beter passen. Dát is wat ik bedoelde, dat is wat ik gezegd heb. De rest is onzin. Als bonus nog even de reden waarom juist tegen die kleintjes niet thuis werd gegeven. Ik denk dat dit aan de trainer ligt. Voetbaltechnisch en tactisch is er amper een betere dan Willem Lanjouw. In voetbal gaat het ook om ‘raken’. Om die donderspeech in de rust, die snelle wissel en de soms keiharde benadering van je spelers. Ik denk dat Willem dat nog niet beheerst. Het is me te gelijkmatig. Te emotieloos.  Daarmee zeg ik dus niet dat hij een slechte trainer is. Integendeel. Ik denk zelfs dat Lanjouw de beste trainer van de tweede klasse is. Maar wel zonder prijs.

UIT DE KRANT