Zussen Joryn en Sarah vangen eigenwijze eend Duckie op

NORG – De zeventienjarige Joryn Buitenga en dertienjarige Sarah hebben momenteel een wel heel bijzonder huisdier: eendje Duckie. Joryn vond Duckie tijdens haar stage op de kinderboerderij in Assen. Hoewel het eendje inmiddels deel van het Norger gezin is, zoeken de zussen nu toch een nieuw thuis voor de eend. Een plek waar hij onbezorgd eend kan zijn, maar waar hij ook dezelfde liefde en aandacht krijgt als hij nu gewend is. Want: ‘Duckie houdt van knuffelen’.

Twee weken voor de schoolvakanties zouden beginnen, vond Joryn Buitenga kuiken Duckie op een kinderboerderij in Assen. ‘Hij was blind aan beide ogen en behoorlijk in paniek toen we hem vonden,’ vertelt ze. De 17-jarige Joryn loopt op dat moment 5 dagen per week bij de kinderboerderij stage als paraveterinair dierenartsassistente. Ze loopt net met een collega over het terrein om de dieren te verzorgen, wanneer ze op de kleine Duckie stuiten. ‘Duckie bleek verstoten door zijn moeder, waarschijnlijk omdat hij blind was en niet kon meekomen met de rest. Zodra we hem vonden hebben we hem meegenomen naar een opvangruimte in de kinderboerderij. Daar hebben we een comfortabel plekje voor hem gecreëerd. Hij was erg suf en weigerde te eten.’

Joryn en haar collega besteden vervolgens twee weken lang elke dag aandacht aan Duckie. Ze voeden hem met de hand en stimuleren hem om te drinken. Na twee dagen zien ze de situatie verbeteren. Ongeveer een week later is hij duidelijk gegroeid en heeft hij meer energie. Het wordt tijd om Duckie uit de opvangruimte te halen. Er is alleen een probleem. De aanwezige collega’s hebben te weinig tijd om elke dag de benodigde aandacht aan Duckie te besteden. ‘Hij kon zich nog niet alleen redden en moest constant in de gaten gehouden worden. Echter stonden de schoolvakanties op het punt te beginnen wat zou betekenen dat Duckie in onze afwezigheid het alleen zou moeten redden. Daar was hij nog te jong en kwetsbaar voor. Toen heb ik in overleg met de kinderboerderij besloten om aan mijn ouders voor te leggen of we hem thuis zouden kunnen opvangen.’

In tegenstelling tot haar zusje, reageerden haar ouders in eerste instantie bedenkelijk. ‘Mijn moeder en zus vonden het al gauw een leuk idee. Mijn vader zei gelijk nee. Ik heb uitgelegd dat ik en mijn zusje tijdens de vakantie de tijd hebben om voor hem te zorgen. Na wat bedenktijd draaide hij toch bij. Inmiddels kan niemand van ons zich nog een leven zonder Duckie voorstellen. Hij is lief, aanhankelijk en ontzettend grappig.’

Zodra ze de knoop hadden doorgehakt, haalden Joryn en haar ouders eend Duckie op uit Assen. Maar een jonge eend opvangen heeft behoorlijk wat voeten in de aarde. Het gezin had al een hond en een aantal katten. Hoe zouden ze op elkaar reageren? ‘We maakten ons wel wat zorgen en namen onszelf voor hem constant in de gaten te houden. Hij was 1,5 week oud toen we hem ophaalden en nog echt ieniemienie. Gelukkig zijn onze katten veel buiten en de hond bleek bang voor Duckie. Hij wist niet goed wat hij met Duckie aan moest en rende er zelfs voor weg. Bij de katten hielden we hem voor de zekerheid weg.’ Hoewel Duckie aan beide ogen blind lijkt te zijn, gaat een van zijn ogen na verloop van tijd toch open. ‘Het was vanaf het begin af aan duidelijk dat hij aan een oog blind zou blijven. Dat oog was klein en zag er enigszins verschrompeld uit. Maar het andere oog viel misschien nog te redden. Dat heb ik twee keer per dag schoongemaakt in de hoop dat het open zou gaan. En dat gebeurde!’

Zwemmen bleek echter een uitdaging. ‘We hebben een zwembadje in de tuin voor hem neergezet, met een trappetje van hout, zodat hij er zelf in en uit kon stappen. Duckie leek er niet veel van te snappen. Pas toen hij een paar weken ouder was, begon hij het te begrijpen. Toen hij eenmaal zwom, diende het volgende probleem zich aan: Duckie had nog geen vetlaag ontwikkeld, waardoor we hem moesten afdrogen. De reden hiervoor was dat hij anders onderkoeling zou riskeren. Normaal gesproken krijgen ze een vetlaag van de moeder mee, deze smeert namelijk vet, afkomstig uit haar eigen vetklier over de donsharen en het verendek van de kuikens heen met haar snavel. Na verloop van tijd ontwikkelen de kuikens zelf een goed werkende vetklier. ‘Dit duurde bij Duckie allemaal wat langer. Inmiddels is zijn vetklier aardig goed ontwikkelt, waardoor hij beter blijft drijven en we hem niet meer hoeven af te drogen. De waterdruppels glijden nu vanzelf van zijn verendek af.’

Hoewel Duckie in het begin veel tijd binnenshuis doorbracht, brengt hij nu onder toezicht veel tijd buiten in de tuin door. ‘Hij wordt namelijk een echte viezerik’, giechelen de zussen. ‘Soms poept hij om de 5 minuten. En het wordt steeds meer nu hij groter is.’

Inmiddels is Duckie 8 weken en zoekt de familie naar een nieuwe opvangplek voor hem. ‘Je bent veel met hem bezig, vooral omdat hij geen gevaar kent. Hij is honden, katten en mensen gewend. Vooral aan mensen is hij zich ontzettend gaan hechten. Hij loopt ons overal achterna en herkent stemmen. Sarah en ik gaan straks terug naar school en mijn ouders zijn alweer aan het werk. We hebben dan nog te weinig tijd om hem de aandacht te geven die hij nodig heeft. We hebben getwijfeld of we hem niet hier konden houden. Hij is inmiddels echt een onderdeel van het gezin geworden. Terug naar de kinderboerderij is echt de allerlaatste optie. De kinderboerderij waar ik werkte, ligt namelijk midden in het bos. Er komen veel mensen met hun hond langs. Duckie is in staat om op zo’n hond af te lopen, omdat hij gewend is aan onze eigen hond, waar hij mee kan spelen en tegen aan kan liggen. Je weet gewoon niet hoe een vreemde hond reageert op een eend, voor hetzelfde geld schrikken ze en grijpen ze hem.’ De voorkeur van de zussen gaat dan ook uit naar een plek waar Duckie persoonlijke aandacht krijgt en waar hij rond kan scharrelen samen met andere eenden. ‘Muskuseenden zijn van nature sterk verwant aan ganzen en die foerageren. Hierbij gaan ze opzoek naar slakken, pieren en kleine insecten die ze kunnen eten. Belangrijk is dus dat hij een beetje ruimte heeft. En we zouden hem graag nog eens kunnen opzoeken.’

In de ruime tuin van de familie Buitenga zit dat wel goed. Zelfverzekerd stapt Duckie rond om zo nu en dan tussen de voeten van de dames in slaap te vallen.

‘Laatst gingen we met hem zwemmen in de Baggelhuizerplas in Assen. Natuurlijk krijg je dan veel bekijks. Er waren veel mensen die het superschattig vonden en zeiden; ‘oh nu wil ik ook een eend! We vinden het belangrijk dat mensen zich beseffen dat een eend in principe gewoon een wild dier is. Je neemt een eend bovendien niet zomaar in huis, het is een hele onderneming! Sta daar alsjeblieft goed bij stil. Je bent er ontzettend veel tijd aan kwijt. Dan kan het nog zo schattig lijken, je hebt wel de verantwoordelijkheid voor een levend wezen.’ Over twee weken zit de zomervakantie erop voor Sarah en Joryn. ‘We hopen voor die tijd een goede opvangplek te vinden. Dus ken of ben jij iemand die Duckie alle tijd, aandacht en ruimte kan geven? Neem dan contact op met Joryn via emailadres: joryn2005@gmail.com. Ook belangrijk om te weten: Duckie houdt van knuffelen.’