De Ongenode Gast op bezoek in de bunkers van Donderboerkamp

NORG/DONDEREN – In de bossen tussen Norg en Donderen liggen ze verscholen: de bunkers van Donderboerkamp. Volop bedrijvigheid in de voormalige opslagplekken voor munitie. Nieuwsgierig als de Ongenode Gast is, maakte hij een afspraak met Eline Prins, die samen met haar echtgenoot Luuk Boerderij Prins runt, dagbesteding voor mensen met psychische problemen, een verstandelijke beperking, afstand tot de arbeidsmarkt of voor mensen die zichzelf om wat voor reden dan ook verloren zijn.

Het weer is alles behalve lekker op vrijdagochtend. Het miezert en het is behoorlijk frisjes. Gelukkig is het behaaglijk warm in A1, de bunker die dienst doet als kantine. We worden allerhartelijkst ontvangen door Eline Prins die de Ongenode Gast en fotograaf Erik Veenstra van een rondleiding voorziet. Donderboerkamp is een van de vijf locaties van Boerderij Prins, vertelt ze. De boerderij telt dagbesteding in Zuidvelde, woonlocatie Fleddervoort in Veenhuizen, de winkel Bij Lokaal in Norg en een ambulante tak waarbij medewerkers van Boerderij Prins begeleiding aan huis verzorgen. Een echt familiebedrijf, zo’n vijftien jaar geleden gestart in Peest, door de schoonvader en zijn vrouw van Eline. Atty uit Norg wandelt binnen. Onder haar arm een paar bollen wol. Ze is dol op vingerhaken, laat ze de Ongenode Gast weten. Ze gaat al een jaar of 4 naar Boerderij Prins. En dat bevalt haar uitstekend: lieve collega’s en goede begeleiding. Daan vraagt of de openhaard aan mag. Dat lijkt de Ongenode Gast, die zich een stoel verschanst heeft tegenover de haard, een uitstekend plan. Daan woont in Veenhuizen, maar hoopt straks weer terug te gaan naar zijn gezin in Oosterwolde. De hbo-afgestudeerde geschiedkundige belandde op de boerderij met een mentale breakdown, vertelt hij. Daan verloor zijn baan, had geen energie meer om met zijn kinderen om te gaan en raakte in een sociaal isolement. Voelde een kloof tussen de maatschappij en zijn eigen ‘eiland.’ Op de boerderij vindt hij rust in een veilige omgeving. Meestal is hij te vinden in A6, de bunker voor houtbewerking. Daan maakt schitterende kasten, tafels, tuinbanken en andere spullen die –normaal gesproken-  verkocht worden in de winkel in Norg, die door corona helaas nog even gesloten is. Bert uit Peize zit tevreden achter een bakkie koffie. Bert beschikt over gouden handjes. Maar liefst 37 jaar werkte hij als metselaar. Parkinson gooide zijn leven op de kop. Autorijden ging niet meer, fietsen ook niet en onder tijdsdruk werken al helemaal niet. Maar mooie spullen maken van hout kan hij als de beste. Laatst nog, leverde hij een prachtige voerderbak voor paarden af op een boerderij.  Trots showt hij de Ongenode Gast andere door hem gefabriceerde kunststukjes van hout. Henk doet allerlei vervoersklusjes. Hij voelt zich heer en meester achter het stuur van de bus, trekker en grasmaaier, laat hij de Ongenode Gast weten.

Anna is stagiair op de boerderij.  Ze houdt zich bezig met de cavia’s, de kippen, paarden en konijnen. Voeren, knuffelen en het verschonen van de hokken. René helpt haar daar graag bij. Hij is dagelijks te vinden op het dierenverblijf om het terrein. Favoriet is zijn eigen konijn Noa. Werken op het dierenverblijf draait vooral om beleving, vertelt Eline. Werken op de houtwerkplaats is wat meer arbeidsgericht. Corona maakt dat het drukker dan ooit is. ‘Vervoer gebeurt zoveel mogelijk één op één, de kantine is aangepast op de anderhalve meternorm en van begeleiders wordt meer gevraagd. De wereld ziet er anders uit, onze deelnemers zijn gebaat bij structuur. We proberen zoveel mogelijk gerust te stellen en informatie te geven. Lange termijnplannen zijn er nu even niet. We leven van dag tot dag. De rek en de puf is er wat uit. Corona hakt er behoorlijk in. Soms lijkt het alsof je tegen een cactus praat. Sommige deelnemers zijn stiller dan anders, anderen reageren juist prikkelbaarder. Positiviteit is daarom belangrijk: samen staan we sterk. We doen het met elkaar. Dat is ook het mooie van hier. Iedereen helpt elkaar, ze geven elkaar een zetje. En het fijne is dat deelnemers in de bunker kunnen blijven als ze dat prettig vinden óf ze kunnen de samenwerking opzoeken. Alles is mogelijk.’ De Ongenode Gast is onder de indruk. Er wordt bergen werk verzet én er is alle aandacht voor de mentale gezondheid voor iedereen op Boerderij Prins. Eline stelt voor om op korte termijn ook bij de andere locaties te kijken. Daar zegt de Ongenode Gast uiteraard geen nee tegen.