‘Het stonk zo, we waren bang dat er een lijk lag’
actueel
Man dumpt hond in bos
NORG – Ook weer zoiets dat je steeds vaker hoort. Mensen die hun dieren in het bos achterlaten, dood of levend. Mensen die hun dode beestjes gewoon in de container gooien. Leek het tot voor kort vooral de ver van mijn bed show, vorige week was het ook in het Norger bos raak. Daar dumpte een man een al lang overleden hond, nota bene nog liggend in zijn kunststoffen mand. ‘Het beestje was in staat van ontbinding. We hopen dat ze deze man vinden en dat er een passende straf komt’, vertelt de ontdekker van de dode hond in mand.
Het was vorige week een avond als alle anderen. Het werd donker, het was rond 16.45 uur en Gonda laat de honden uit. Opeens draait een auto het bos in. De auto rijdt voor haar uit en slaat een bospad in. Bijzonder, want doorgaans komt er nooit een auto op dat pad. Er woont verder niemand, wat heeft de automobilist er eigenlijk te zoeken? Verkeerd gereden? Een vrijend paartje? Gonda voelt dat er iets niet in de haak is en houdt zich schuil in de bosjes. Ze ziet een man uit de auto stappen. Voor hij de kofferbak van zijn auto opent, loopt hij wat nerveus heen en weer. Kennelijk wil hij er zeker van zijn dat er geen getuigen zijn, dat niemand ziet wat hij hier doet. Dan ziet Gonda het lampje van de kofferbak branden. Verder is dan lastig zichtbaar wat de man precies doet. Vervolgens stapt de man weer in de auto en rijdt weg. Gonda probeert het kenteken van de wagen te noteren. Tevergeefs, want het lampje van het kenteken brandt niet. Al dan niet bewust, al dan niet defect. Als de auto uit het zicht is, gaat ze kijken. Of gaat; ze wordt naar de plaats waar zojuist de auto nog stond toe getrokken door haar eigen honden. Hoe dichter ze de plek nadert, hoe penetranter de geur. ‘Hoe dichterbij, hoe erger de geur. Geloof me, alsof er net een lijk was gedumpt. Niet te harden. En de honden trokken me letterlijk die kant op.’ Ter plaatse schrikt Gonda. Ze ziet iets dat ooit een ongetwijfeld mooie hond was in verregaande staat van ontbinding. Het beest ligt nota bene nog in zijn kunststoffen mand. ‘Met geen pen te beschrijven. Het bezorgde me de schrik van mijn leven. Ik heb de politie gebeld en er is contact geweest met de gemeente. Ik heb een aardige beschrijving kunnen geven van de auto en een aantal letters en cijfers van het kenteken. Ik hoop dat de politie met die combinatie iets kan. Want dit is zo vreselijk. Iemand die dit doet, verdient een passende straf.’
NORG – Ook weer zoiets dat je steeds vaker hoort. Mensen die hun dieren in het bos achterlaten, dood of levend. Mensen die hun dode beestjes gewoon in de container gooien. Leek het tot voor kort vooral de ver van mijn bed show, vorige week was het ook in het Norger bos raak. Daar dumpte een man een al lang overleden hond, nota bene nog liggend in zijn kunststoffen mand. ‘Het beestje was in staat van ontbinding. We hopen dat ze deze man vinden en dat er een passende straf komt’, vertelt de ontdekker van de dode hond in mand.
Het was vorige week een avond als alle anderen. Het werd donker, het was rond 16.45 uur en Gonda laat de honden uit. Opeens draait een auto het bos in. De auto rijdt voor haar uit en slaat een bospad in. Bijzonder, want doorgaans komt er nooit een auto op dat pad. Er woont verder niemand, wat heeft de automobilist er eigenlijk te zoeken? Verkeerd gereden? Een vrijend paartje? Gonda voelt dat er iets niet in de haak is en houdt zich schuil in de bosjes. Ze ziet een man uit de auto stappen. Voor hij de kofferbak van zijn auto opent, loopt hij wat nerveus heen en weer. Kennelijk wil hij er zeker van zijn dat er geen getuigen zijn, dat niemand ziet wat hij hier doet. Dan ziet Gonda het lampje van de kofferbak branden. Verder is dan lastig zichtbaar wat de man precies doet. Vervolgens stapt de man weer in de auto en rijdt weg. Gonda probeert het kenteken van de wagen te noteren. Tevergeefs, want het lampje van het kenteken brandt niet. Al dan niet bewust, al dan niet defect. Als de auto uit het zicht is, gaat ze kijken. Of gaat; ze wordt naar de plaats waar zojuist de auto nog stond toe getrokken door haar eigen honden. Hoe dichter ze de plek nadert, hoe penetranter de geur. ‘Hoe dichterbij, hoe erger de geur. Geloof me, alsof er net een lijk was gedumpt. Niet te harden. En de honden trokken me letterlijk die kant op.’ Ter plaatse schrikt Gonda. Ze ziet iets dat ooit een ongetwijfeld mooie hond was in verregaande staat van ontbinding. Het beest ligt nota bene nog in zijn kunststoffen mand. ‘Met geen pen te beschrijven. Het bezorgde me de schrik van mijn leven. Ik heb de politie gebeld en er is contact geweest met de gemeente. Ik heb een aardige beschrijving kunnen geven van de auto en een aantal letters en cijfers van het kenteken. Ik hoop dat de politie met die combinatie iets kan. Want dit is zo vreselijk. Iemand die dit doet, verdient een passende straf.’
