‘Niemand had respect voor haar. Ze zeiden dat ze lelijk was, maar ze was juist heel mooi’

Roan wenst een grote foto van zijn overleden zus Ramona

Zoals ieder jaar laat de Krant drie hartenwensen in vervulling gaan. Drie wensenbriefjes kiezen uit een enorme hoeveelheid inzendingen is bijna een onmogelijke opgave. Maar dat de wens van de negenjarige Roan Bos uit Leek in vervulling zou gaan, dat stond voor de redactie als een paal boven water. Hij had er twee: een grote foto van zijn onlangs overleden zus Ramona en een Pokemon box, stond erop het handgeschreven briefje. Het mailtje dat zijn moeder Mendy als toelichting op het briefje stuurde was hartverscheurend. Op 1 november beroofde haar dochter Ramona Bos zichzelf van het leven. Ze was nog maar een week dertien. Ramona werd gepest op school. Ook buiten schooltijd kreeg ze regelmatig nare opmerkingen naar haar hoofd geslingerd. Ondanks vele pogingen hield het pesten niet op. Voor Ramona was de regenboogvlag belangrijk. Acceptatie, ongeacht hoe je eruit ziet, wat je geaardheid is, je kledingkeuze of je stijl überhaupt is, iedereen heeft het recht om zichzelf te zijn is waar ze voor stond. Dat dat niet vanzelfsprekend is, ondervond ze zelf. Iedere dag opnieuw werd ze uitgescholden en getreiterd door leeftijdsgenoten. Met haar zelfgekozen dood heeft ze een statement willen maken. (verhaal gaat verder onder de foto)

Het verdriet is enorm in het gezin van Mendy en haar partner Rocco. Mendy mist haar dochter verschrikkelijk. Ramona was een lief en zorgzaam meisje. Een meisje met vele kwaliteiten. Ze kon goed leren, ontzettend mooi tekenen ze leerde zichzelf pianospelen. Liever willen Mendy en Rocco niet weer de diepte in, terug naar die verschrikkelijke maandagmiddag. Het gezin heeft geen enkele behoefte aan een podium. Maar het statement dat Ramona heeft willen maken is de enige reden waarom ze het verhaal toch willen vertellen. Pesten kan verschrikkelijke gevolgen hebben. Ze hopen bewustwording te creëren. Bij kinderen, leerkrachten en ouders.

Ramona heeft al vele afwijzingen en afkeurende blikken gehad in haar jonge leven. Haar eigen vader liet haar, haar zus en broertje in de steek toen ze negen jaar was om een nieuw leven op te bouwen met zijn nieuwe vriendin. ‘Het pesten begon in groep zes van de basisschool’, vertelt Mendy. ‘Ze kreeg een foto toegestuurd van een kinderfeestje waar haar hele klas voor uitgenodigd was maar Ramona als enige niet. Dat gaatje dwars door alles heen. Kinderen maakten haar voor van alles en nog wat uit. Ondanks dat we verschillende gesprekken op school gevoerd hebben, hield het pesten niet op. Uiteindelijk zijn we van basisschool gewisseld.’ Ramona is een gevoelig meisje met een laag zelfbeeld, vertelt haar moeder. ‘Het pesten begon opnieuw. Ze kreeg ruzie met een meisje en een hele groep kinderen schaarde zich achter dat meisje. Onder fake-accounts stuurden klasgenoten haar stomme berichten en verspreidden overal haar nummer. Kinderen zeiden: ik hoop dat je dood gaat of: val dood. Haar oudste zus Nanda nam het vaak voor haar op. Menig keer sprong ze voor Ramona in de bres. Zij kon zich beter staande houden tegenover de pesters. In groep acht had ze één vriendin met wie ze het goed kon vinden. Die zei uiteindelijk tegen haar: van mijn moeder mag ik niet langer met je omgaan. Ze vindt dat je je raar kleedt en is bang dat ik me ook zo ga kleden. Toen was de vriendschap over.’

Depressieve gevoelens

Ramona wilde zich onderscheiden. Met doorsnee had ze niets. Ze hield van de English school-outfit. Gekleurde rokjes en panty’s of lange kousen. Zo kleedde ze zich graag. Gemakkelijk was het allerminst, want voor klasgenoten was haar opvallende kledingstijl een reden om haar uit te schelden, ondanks dat koos ze ervoor om toch zichzelf te kunnen zijn. Mendy en Rocco hoopten dat, eenmaal op de middelbare school, het pesten voorbij zou zijn. Niets was minder waar. Al op de eerste dag ging het mis. ‘Toen Ramona haar boeken op moest halen riepen kinderen: hé vieze gothic! Snijd je jezelf ook? En vroeg ze op de groepsapp op welke bladzijde iets te vinden was kreeg ze terug: houd je bek man, wordt jou iets gevraagd? Na schooltijd ging het pesten in de groepsapp gewoon door. Ramona kon het goed vinden met haar stiefzus, de dochter van Rocco. Ze zit, net als Ramona ook op de Lindenborg. In een andere klas weliswaar, maar in de pauzes zochten de meiden elkaar op. Ze hadden veel raakvlakken, waren vriendinnen en deelden alles met elkaar. Tot een mentor zich ermee bemoeide. Haar stiefzus moest aansluiting zoeken met haar eigen klas en mocht de pauzes niet langer met Ramona doorbrengen.’ Steeds vaker had Ramona last van depressieve gevoelens. Gevoelens die ze niet onder woorden kon brengen.

‘Een week voor haar dood hebben we deze foto (een groot canvas doek met daarop Mendy’s twee dochters en haar zoon, de dochter en zoon van Rocco en hun gezamenlijke zoon en dochter, red.) gemaakt, in het bos bij Nienoord. We maken best vaak foto’s, maar eentje met de hele familie bij elkaar hadden we niet. Dat hebben we gedaan. Ramona staat in het midden, zij was de verbinder, zo hebben we het altijd gevoeld. Ik was zó trots op dit gezin. En dat er dan iemand wegvalt… ik denk niet dat ik het ooit een plekje kan geven.’          

Het was maandag 1 november toen Ramona tussen de middag naar huis kwam. Rocco was thuis. ‘Ramona was over haar toeren. Ze was weer eens uitgescholden. Klasgenoten zeiden dat ze lelijk was. Ik zei nog: lieverd, ze zijn gewoon jaloers op je dat jij jezelf durft te zijn. Ze heeft wat gegeten en is terug naar school gegaan. Toen Mendy thuiskwam, vertelde ik wat er gebeurd was. Mendy probeerde haar te bellen en stuurde een appje. Ramona stuurde terug dat ze in de les zat.’ Om kwart over vier kwam Ramona thuis. Mendy had net onze jongste dochter opgehaald. Ze vertelde dat ze uit was gescholden door jongens in haar klas. ‘Ik zei: het is klaar nu. We gaan een andere klas voor je zoeken. Rond half vijf ging ze naar boven om even te chillen. Toen het eten klaar was riep Rocco haar. Er kwam geen reactie.’ Rocco: ‘Ik dacht dat ze haar koptelefoon op had en daarom belde ik haar. Ze nam niet op.’ Meerdere keren moet Rocco stoppen met zijn verhaal. Emoties worden hem de baas. ‘Ramona is een goede eter, als ik haar riep kwam ze altijd direct. Ik vertrouwde het niet en liep naar boven. Daar vond ik haar. Ik riep: bel onmiddellijk 112. Ik ben meteen begonnen met reanimeren. De ambulance kwam. Ze zijn tot zes uur met haar bezig geweest. Het heeft niet meer mogen baten.’

Regenboogvlag

Mendy: ‘Kon ik haar maar terughalen. Haar door elkaar schudden en zeggen: er is hulp voor jou. We zagen wel dat ze veel ups en downs had, maar dat ze geen andere uitweg zag dan de dood, hadden we niet zien aankomen. Thuis was het een vrolijk en behulpzaam meisje. Altijd zorgzaam voor iedereen. Hier hadden we nooit over nagedacht. Ze was net een week dertien. Ramona keek op niemand neer. Ze vond dat iedereen moest kunnen zijn wie hij of zij is. De regenboogvlag was belangrijk voor haar. Dat ze werd afgewezen op hoe ze eruit zag, kon ze niet mee omgaan. Haar zelfdoding was een statement. Ik hoop, wanneer mensen dit lezen, er bewustwording plaatsvindt. Pesten is verschrikkelijk. Ouders werken er soms gewoon aan mee. ‘Ze moet maar wat weerbaarder worden’, wordt er dan gezegd. Ramona was een gevoelig meisje, niet opgewassen tegen de harde maatschappij. De continue buitensluiting is haar teveel geworden.’ Mendy stuurde Ramona ooit dit tekstje: ‘Ik wil je in een doosje doen, je beschermen in dit leven. Maar je zal leren dansen in de zon en vechten in de regen’. Maar ze was moe, helemaal op’.

Roan mist zijn grote zus. Hij was gek op haar. Samen deden ze altijd spelletjes. ‘Niemand had respect voor haar. Ze zeiden dat ze lelijk was, maar ze was juist heel mooi.’ Rake woorden. En dan ben je nog maar negen. Hartverscheurend. Roan gaat voor zijn cadeaubon een mooie Pokemon box uitzoeken. De rest van het geld gaat naar de Fleur Bloemen stichting, de stichting die aandacht vraagt voor pestgedrag. Op www.fleurbloemenstichting.nl is meer informatie te vinden over de strijd tegen pesten.

Mendy en Rocco hebben hun verhaal gedaan in de hoop een inkijk te geven wat pesten kan doen. Het verhaal is gebaseerd op ervaringen van Ramona en haar familie. Loop je ook rond met depressieve gevoelens of heb je hulp nodig? Chat of bel 113 of gratis 0800-0113