‘Moordende’ steenmarter maakt nogal wat los
actueel
REGIO – Afgelopen donderdag verscheen op de Facebookpagina van de Krant een filmpje over de duiven van duivenmelker Pierre Berghuis uit Nieuw Roden. Berghuis kreeg die ochtend de schrik van zijn leven, toen hij merkte dat bijna al zijn duiven verdwenen waren. Op vier dode duiven na, zat geen enkele duif meer in zijn hok. Aanvankelijk ging de bekende duivenmelker uit van diefstal, maar pas toen hij bloedsporen zag, begreep hij wat er aan de hand was. Op de vliering boven het hok, vond hij tientallen dode duiven. De oorzaak: een moordzuchtige steenmarter.
In de Krant van 23 januari reageert Berghuis verdrietig op de slachtpartij. Hij is er kapot van, laat hij weten. Wat Berghuis vooral verbaasde, was dat de steenmarter in één keer alle duiven doodbeet. In totaal gaat het om 48 duiven, veel meer dan één enkele steenmarter naar zijn nest kan slepen, laat staan kan opeten. De duivenmelker sprak dan ook van een moordpartij en vroeg zich hardop af, of wij in Nederland niet zijn doorgeslagen bij het beschermen van deze dieren.
Ook de reacties op Facebook logen er niet om. Allereerst werd er steun betuigd aan de onfortuinlijke duivenmelker uit Nieuw Roden, waarna direct de beschermde status van de steenmarter in twijfel werd getrokken. Reacties als ‘bij mij roofden ze het kippenhok leeg’ en ‘rot beesten, ik begrijp niet dat ze beschermd zijn’ passeerden de revue. Vroeger was de steenmarter een soort waarvan de aantallen terugliepen. Er werd op de dieren gejaagd, voor met name zijn pels. Sinds 1942 zijn de dieren beschermd en vanaf dat jaar lopen de aantallen weer op. Inmiddels roept dat bij velen de vraag op, of er niet te veel steenmarters zijn. Niet alleen in landelijke gebieden komen de dieren voor, ook in woonwijken ervaart men steeds vaker overlast van de steenmarters. Ze huizen in daken van huizen, bijten bedrading van auto’s door en roven kippenhokken leeg. Daar komt nog eens bij dat de meeste mensen niet verzekerd zijn bij schade van steenmarters. In het geval van schade aan de auto, wordt dat maar mondjesmaat gedekt. Schade aan het huis, veroorzaakt door steenmarters, wordt helemaal niet gedekt door de inboedelverzekering of de woonhuisverzekering.
De steenmarter mag daarnaast niet gevangen worden. Een val zetten is verboden, waardoor men vaak het advies krijgt om enkele kleine maatregelen door te voeren. Gaas in de dakgoot, een apparaat dat een hoge pieptoon ten gehore brengt en het kappen van een aantal bomen die op de route van de steenmarter zouden liggen. Het blijkt echter vaak tevergeefs. De steenmarter, een sluw beest dat niet voor één gat te vangen is en een overlevingsinstinct heeft om u tegen te zeggen, laat zich hierdoor over het algemeen niet afschrikken.
In Nieuw Roden ziet Pierre Berghuis met eigen ogen wat de invloed van de steenmarter kan zijn. ‘Vroeger zaten de weilanden om ons huis vol met kieviten. Die zijn de laatste jaren zowaar uitgeroeid. Als daar wat over gezegd wordt, dan wijst het IVN vaak naar de boeren. De boeren in de buurt ken ik en die houden juist rekening met de plaatselijke vogels, dus dat is onzin. Ik ben een natuurmens en vind zeker niet dat de steenmarter uitgeroeid moet worden, maar ik vraag me wel af of dit wel goed komt.’
In de Krant van 23 januari reageert Berghuis verdrietig op de slachtpartij. Hij is er kapot van, laat hij weten. Wat Berghuis vooral verbaasde, was dat de steenmarter in één keer alle duiven doodbeet. In totaal gaat het om 48 duiven, veel meer dan één enkele steenmarter naar zijn nest kan slepen, laat staan kan opeten. De duivenmelker sprak dan ook van een moordpartij en vroeg zich hardop af, of wij in Nederland niet zijn doorgeslagen bij het beschermen van deze dieren.
Ook de reacties op Facebook logen er niet om. Allereerst werd er steun betuigd aan de onfortuinlijke duivenmelker uit Nieuw Roden, waarna direct de beschermde status van de steenmarter in twijfel werd getrokken. Reacties als ‘bij mij roofden ze het kippenhok leeg’ en ‘rot beesten, ik begrijp niet dat ze beschermd zijn’ passeerden de revue. Vroeger was de steenmarter een soort waarvan de aantallen terugliepen. Er werd op de dieren gejaagd, voor met name zijn pels. Sinds 1942 zijn de dieren beschermd en vanaf dat jaar lopen de aantallen weer op. Inmiddels roept dat bij velen de vraag op, of er niet te veel steenmarters zijn. Niet alleen in landelijke gebieden komen de dieren voor, ook in woonwijken ervaart men steeds vaker overlast van de steenmarters. Ze huizen in daken van huizen, bijten bedrading van auto’s door en roven kippenhokken leeg. Daar komt nog eens bij dat de meeste mensen niet verzekerd zijn bij schade van steenmarters. In het geval van schade aan de auto, wordt dat maar mondjesmaat gedekt. Schade aan het huis, veroorzaakt door steenmarters, wordt helemaal niet gedekt door de inboedelverzekering of de woonhuisverzekering.
De steenmarter mag daarnaast niet gevangen worden. Een val zetten is verboden, waardoor men vaak het advies krijgt om enkele kleine maatregelen door te voeren. Gaas in de dakgoot, een apparaat dat een hoge pieptoon ten gehore brengt en het kappen van een aantal bomen die op de route van de steenmarter zouden liggen. Het blijkt echter vaak tevergeefs. De steenmarter, een sluw beest dat niet voor één gat te vangen is en een overlevingsinstinct heeft om u tegen te zeggen, laat zich hierdoor over het algemeen niet afschrikken.
In Nieuw Roden ziet Pierre Berghuis met eigen ogen wat de invloed van de steenmarter kan zijn. ‘Vroeger zaten de weilanden om ons huis vol met kieviten. Die zijn de laatste jaren zowaar uitgeroeid. Als daar wat over gezegd wordt, dan wijst het IVN vaak naar de boeren. De boeren in de buurt ken ik en die houden juist rekening met de plaatselijke vogels, dus dat is onzin. Ik ben een natuurmens en vind zeker niet dat de steenmarter uitgeroeid moet worden, maar ik vraag me wel af of dit wel goed komt.’