Kleindochter geeft oma bloemetje als blijk van waardering
actueel
NORG - ‘Mijn oma is 80 jaar geworden en doet als mantelzorger nog steeds haar best om ons en vooral onze moeder Emma te helpen. Daarbij heeft zij in haar leven veel meegemaakt en ik vond dat wij daar best wel even bij stil mochten staan. Daarom hebben we onlangs een advertentie in de krant gezet met de tekst Hiep, Hiep, Hoera. Deze kanjer verdient het om in het zonnetje te worden gezet.’ Dat zegt kleindochter Laura bij het onverwachts uitreiken van het bloemetje bij oma thuis. Dit natuurlijk ook namens haar broers Arjan en Julian.
En die oma is Hennie de Jong uit Norg. ‘Ik vind het geweldig deze verrassing. Ik ben er beduusd van. De waardering die ik krijg van de kleinkinderen en Emma is niet te beschrijven. Ik hoor nooit een wanklank en als de kinderen wat terug moeten doen staan ze ook altijd voor mij klaar. Mijn dochter heeft al een aantal jaren MS en is daarom vaak snel moe. De ziekte MS vergt veel energie. Ik doe bij haar thuis klusjes van allerlei aard en kook vaak voor het gezin.’
Wie met Hennie de Jong praat komt er achter dat het leven niet iedereen hetzelfde toelacht. Natuurlijk zijn er veel vrolijke momenten, maar Hennie kende veel donkere momenten. Van haar vier kinderen zijn er al drie overleden, waarbij het ongeluk op de motor bij Donderen van haar zoon Wietze op 36-jarige leeftijd nog steeds de meeste indruk maakt. ‘Ik heb daar veel verdriet van,’ laat zij weten. Haar man Jan overleed 2 jaar geleden na een ernstig ziekbed. Mijn man is altijd schilder geweest en vroeger waren de regels nog niet zo streng als nu. Van een mondkapje hadden ze nog nooit gehoord. Hij kwam wel met verhalen thuis dat tijdens het schilderen collega’s flauw vielen en dan buiten even bij moesten komen. De laatste twee jaar heb ik hem dagelijks verzorgd. Hij lag op bed. Goed was dat ook de kleinkinderen vaak langs kwamen. Laura kwam zelfs elke dag even met opa praten. Dat deed hem goed.’
Wie veel voor een ander zorgt, moet ook goed voor zichzelf zorgen. Dagelijks wordt er in de middag gefietst en op maandag wordt steevast met enkele andere vrijwilligers gewerkt op de begraafplaats in het dorp. ‘Ik kan nog veel voor mijn leeftijd. Ik doe de dagelijkse dingen en doe ook nog de tuin. Alleen heb ik met mij zelf afgesproken dat ik niet meer de ladder op ga om de goten schoon te maken. Op een huishoudtrapje nog iets doen, dat dan nog weer wel. Zolang ik het doen kan blijf ik het doen. En dat geldt ook voor de hulp die ik nu aan Emma geef,’ zegt Hennie de Jong.
Dochter Emma geeft aan heel blij te zijn met de mantelzorghulp die haar moeder biedt. ‘Ik zou niet zonder kunnen. Mijn moeder doet eigenlijk best wel heel erg veel voor mij. Ik heb waardering voor al haar aandacht en zorg. Ik moet er niet aan denken hoe ik verder moet als zij mij niet meer kan helpen en dat is wel een dingetje. Ik weet niet hoe mijn ziekte zich verder zal ontwikkelen. Ik leef per dag en elke dag is weer anders dan de vorige. Altijd is er pijn. MS is erg grillig. Ik hoop dat mijn moeder er nog heel lang is en dat zij gezond blijft,’ zegt Emma de Jong.
En die oma is Hennie de Jong uit Norg. ‘Ik vind het geweldig deze verrassing. Ik ben er beduusd van. De waardering die ik krijg van de kleinkinderen en Emma is niet te beschrijven. Ik hoor nooit een wanklank en als de kinderen wat terug moeten doen staan ze ook altijd voor mij klaar. Mijn dochter heeft al een aantal jaren MS en is daarom vaak snel moe. De ziekte MS vergt veel energie. Ik doe bij haar thuis klusjes van allerlei aard en kook vaak voor het gezin.’
Wie met Hennie de Jong praat komt er achter dat het leven niet iedereen hetzelfde toelacht. Natuurlijk zijn er veel vrolijke momenten, maar Hennie kende veel donkere momenten. Van haar vier kinderen zijn er al drie overleden, waarbij het ongeluk op de motor bij Donderen van haar zoon Wietze op 36-jarige leeftijd nog steeds de meeste indruk maakt. ‘Ik heb daar veel verdriet van,’ laat zij weten. Haar man Jan overleed 2 jaar geleden na een ernstig ziekbed. Mijn man is altijd schilder geweest en vroeger waren de regels nog niet zo streng als nu. Van een mondkapje hadden ze nog nooit gehoord. Hij kwam wel met verhalen thuis dat tijdens het schilderen collega’s flauw vielen en dan buiten even bij moesten komen. De laatste twee jaar heb ik hem dagelijks verzorgd. Hij lag op bed. Goed was dat ook de kleinkinderen vaak langs kwamen. Laura kwam zelfs elke dag even met opa praten. Dat deed hem goed.’
Wie veel voor een ander zorgt, moet ook goed voor zichzelf zorgen. Dagelijks wordt er in de middag gefietst en op maandag wordt steevast met enkele andere vrijwilligers gewerkt op de begraafplaats in het dorp. ‘Ik kan nog veel voor mijn leeftijd. Ik doe de dagelijkse dingen en doe ook nog de tuin. Alleen heb ik met mij zelf afgesproken dat ik niet meer de ladder op ga om de goten schoon te maken. Op een huishoudtrapje nog iets doen, dat dan nog weer wel. Zolang ik het doen kan blijf ik het doen. En dat geldt ook voor de hulp die ik nu aan Emma geef,’ zegt Hennie de Jong.
Dochter Emma geeft aan heel blij te zijn met de mantelzorghulp die haar moeder biedt. ‘Ik zou niet zonder kunnen. Mijn moeder doet eigenlijk best wel heel erg veel voor mij. Ik heb waardering voor al haar aandacht en zorg. Ik moet er niet aan denken hoe ik verder moet als zij mij niet meer kan helpen en dat is wel een dingetje. Ik weet niet hoe mijn ziekte zich verder zal ontwikkelen. Ik leef per dag en elke dag is weer anders dan de vorige. Altijd is er pijn. MS is erg grillig. Ik hoop dat mijn moeder er nog heel lang is en dat zij gezond blijft,’ zegt Emma de Jong.