Noordenvelders – Tessa Ram
LANGELO – Een echt plattelandsmeisje. Zo noemt Tessa Ram zichzelf. Ze groeide op tussen de weilanden op het Baggelveld bij Terheijl. Daar woonde zij tot haar twintigste, waarna zij op kamers ging in de stad. Na een uitstapje van tien jaar keerde Tessa terug naar Noordenveld, waar zij tegenwoordig samen met haar man Wim de Blakervelderhoeve in Langelo runt.
Hoewel zij opgroeide tussen de weilanden, droomde Tessa als klein meisje niet van een toekomst als boerin. ‘Mijn ouders waren geen boer, waardoor dat niet voor de hand lag,’ vertelt ze. Na het VWO koos zij voor een studie Finse taal en letterkunde aan de universiteit. ‘Ik vond talen leuk, maar had geen zin om Engels, Duits, Frans of Nederlands te studeren.’ Het werd Fins, omdat zij vroeger vaak met haar familie op vakantie ging naar het land van de duizend meren. Voordat zij haar studie koos volgde ze al een paar taalcursussen in Finland, zodat zij met een goed gevoel van start ging. ‘Na het eerste jaar vroeg ik mij al af of dit wel was wat ik wilde,’ geeft Tessa aan. ‘De helft van de studie ging over taalgeschiedenis, wat ik niet interessant vond.’ Omdat zij het zonde vond om al snel de handdoek in de ring te gooien, begon Tessa toch aan het tweede jaar maar veel kwam er niet meer van de studie. ‘Ik zat toen ook vaak in de kroeg en heb veel nieuwe dingen ontdekt,’ lacht ze. Na het tweede jaar switchte ze naar de studie Interculturele Communicatie, die zij in 2004 afrondde. Toen was het tijd om een baan te zoeken, maar dat viel niet mee. ´Uiteindelijk kwam ik terecht op de salesafdeling van een ICT-bedrijf in Assen,´ vertelt ze. ´Dat vind ik hartstikke leuk. Ik werk daar nu nog steeds.´
Ooit wilde Tessa wel weer terug naar het platteland, maar als alleenstaande kon zij dat niet betalen. Bovendien had ze een prima appartement in de stad. Wel pakte ze in 2008 haar oude hobby op. ´Ik was vroeger een echt Pennymeisje,´ lacht ze. Ze kocht een Fries paard en haalde haar koetsiersbewijs. ´Ik ging mennen met een kennis. Die had een vrachtwagen en kwam wel bij Wim. Dan ging ik wel mee. Heel vaak was Wim er niet, maar toen hij er een keer was kregen we meteen koffie aangeboden. Later kwam ik erachter dat hij met iedereen koffie drinkt, maar dat wist ik toen nog niet. Zo kwamen we in gesprek en van het één kwam het ander.´
Dat was in 2011. Sindsdien is er veel veranderd in Tessas leven. ´Wim heeft tien jaar op landgoed Nienoord gewerkt en is daar besmet met de liefde voor zeldzame rassen, waaronder lakenvelders. In 2009 is hij de Blakervelderhoeve begonnen, een kruising tussen blaarkop en lakenvelder,’ vertelt Tessa. ‘Toevallig was de lakenvelder vroeger ook al mijn favoriete koe. Het is echt een sieraad in het landschap.’
Tegenwoordig draait alles in haar leven om de boerderij, wat hard werken is. ‘Wij komen allebei niet van de boerderij en moeten alles op eigen kracht doen. Ik heb wel moeten wennen, want ik werk 36 uur per week op kantoor en de winkel is drie dagen open. Daardoor heb ik veel minder sociale contacten.’ Wim is verantwoordelijk voor de stal, terwijl Tessa zich bezighoudt met de winkel en de administratie. Jarenlang waren zij in Roden gevestigd, maar daar huurden zij de boerderij en konden zij niet meer doorgroeien. In de zoektocht naar een eigen boerderij had het weinig gescheeld of Wim en Tessa waren in Duitsland terecht gekomen. Uiteindelijk lukte het echter om de boerderij in Langelo aan te schaffen. ´Wim zei altijd al: ‘Als dit te koop komt, dan lijkt dit mij een heel mooie plek’,’ zegt Tessa. Sinds 2019 zijn ze gevestigd op de Schoolbrink. Eerst werden de winkel en de melkstal gereed gemaakt, nu zijn ze druk bezig met het opknappen van de stal. Ook hebben Wim en Tessa een boomgaard met oude appelrassen aangelegd. Zo groeit het bedrijf langzaam maar zeker.
Tessa ziet zichzelf wel oud worden in Langelo. ´Wat ons betreft wonen we hier nog als we tachtig of negentig zijn. Langelo is echt een heel leuk dorp. We werden ontzettend hartelijk welkom geheten en gaan regelmatig naar Café Langelo om iets te eten of een borrel te drinken. We hebben nog geen dag spijt gehad van onze keuze.´