“We schilderen allebei vanuit onze emotie. Maar wél verschillend”
Aafje Hartlief en Gabbe Faber vinden deze regio echt een creatief paradijsje
Tip van Tineke Oberink, de immer-actieve secretaris van de Teken en Schildergroep Roden (TSR): “Je moet het echtpaar Aafje Hartlief en Gabbe Faber eens interviewen. Ze wonen nog maar kort in Roderesch, waarnaar ze vanuit Friesland zijn verhuisd. En dat niet alleen voor de prachtige natuur hier maar vooral vanwege het culturele klimaat dat in deze regio heerst.” Afgezien van het compliment voor de hier heersende ‘cultuur’ – een voor velen zwaar beladen woord maar het geeft simpelweg (ook) de kwaliteit van het leven hier aan – is zo’n duo-interview met twee gepassioneerde beeldend kunstenaars best leuk om eens te doen. Vandaar.
Aafje Hartlief (1936) werd in het centrum van de stad Groningen geboren. Als oorlogskind, haar ouders zaten in het verzet, heeft ze daar nog steeds traumatische herinneringen aan. Op haar veertiende verhuisde ze met haar ouders naar Het Gooi, van waaruit ze een carrière in het onderwijs opbouwde. “Ik kom uit een kunstminnend zakengezin, maar vooral mijn opa kon goed schilderen, hij heeft les gehad van Otto Erelman. Paarden schilderen waren zijn specialiteit, als kind bewonderde ik dat zeer, nu nog behoren paarden tot mijn favoriete schilderonderwerp. Als kind al tekende ik graag en goed, maar voor mijn kritische zelf toch niet goed genoeg om naar de kunstacademie te gaan. Maar dat gebrek in opleiding heb ik later middels het volgen van veel workshops en cursussen, méér dan ingehaald,”zegt ze glimlachend. “En nog scholen mijn echtgenoot Gabbe Faber, die ik tijdens een meeting van gescheiden mensen in een romantisch kasteel heb leren kennen, en ik ons regelmatig bij.”
Ook Gabbe Faber (1944) moet bij de herinnering aan hun eerste ontmoeting glimlachen. “We bleken voor elkaar geschapen. Allebei komen we uit de onderwijssector, we hebben dezelfde interesses, dezelfde passies ook. In de manier van schilderen verschillen we echter wél. Aafje heeft haar emoties omgezet in tekeningen en schilderijen. Haar verbeeldingskracht is sterk gericht op inderdaad paarden, maar ook landschappen, stillevens en portretten behoren tot haar favoriete onderwerpen. Landschappen schilder ik ook graag, maar bij mij monden de persoonlijke beleving van en de zoektocht naar de essentie van het landschap in vorm en kleur meestal uit in intense beelden, waarbij ik als het maar enigszins kan gebruik maak van natuurlijke grondstoffen uit die omgeving. Je zou, heel kort door de bocht, Aafjes stijl ‘Het expressieve landschap’ kunnen noemen en die van mij ‘Het vereenvoudigde landschap’. Anders gezegd: Aafje schildert vooral vanuit haar emotie en ik experimenteer graag.”
Moeilijke begrippen, dit alles? Helemaal niet als je hun schilderijen naast elkaar ziet. Zoals in het atelier dat ze in hun woning in Roderesch hebben ingericht. “Binnenkort exposeren we in het Scheepstra Kabinet, in de Schoolstraat in Roden,”zegt Gabbe, die samen met Aafje ook lid is van de Teken en Schildergroep Roden (TSR), waar Antje Sonnenschein hun docent is. Zij inspireert het duo vooral met haar Ploeg-stijl. “De TSR is ook een van de redenen dat we vanuit de Tike, een klein plaatsje bij Drachten, naar deze omgeving zijn verhuisd,”preciseert Gabbe. “Aafje kwam al jaren in Roden vanwege haar onderzoek naar historische handwerken, dat ze hier uitvoerde. Ik bracht mijn tijd dan al schilderend in de omgeving door. Zo zijn we ook met ons tweeën jaren geleden alweer lid van de TSR geworden. En – maar dat is een heel ander, veel nuchterder gegeven - in Roden heb je een prachtig gelegen winkelhart. Dat alles bij elkaar opgeteld, waarbij je de prettige sfeer en omgangsvormen niet moet vergeten, bepaalde onze keus om ons hier te vestigen. Daar hebben we nog geen moment spijt van gehad.”
Behalve schilderen zingt het echtpaar graag. Middeleeuwse muziek vooral bekoort hen; als ze thuis schilderen staat een CD met deze muzieksoort meestal op ‘repeat’. “Sedert kort zingen we allebei ook bij het door dirigent Bernhard Slofstra opgerichte Klassiek Overdag Koor. Heerlijk,”zegt Aafje. En de toekomst?, vragen we. “We willen ons steeds blijven ontwikkelen,” klinkt het beslist uit beider monden. Met daarna weer de toevoeging: “Heerlijk.”
