“Ik zou willen dat ieder die mijn gedichten leest daar zijn eigen interpretatie aan geeft”

Kleintje cultuur (voor 01.12.15)

Jeroen Bezuijen uit Roderesch geeft binnenkort zijn eerste dichtbundel uit

Hij aarzelt, als we hem – via tipgever dichter Roelof Hartholt alias Foleor van Steenbergen – benaderen voor een interview. Want Jeroen Bezuijen (1976, Roden) dicht weliswaar maar hij schuwde tot voor kort de publiciteit. “Want,” zegt hij, “de gedichten die ik maak zijn nogal beschouwend, ze zijn vaak de neerslag van hetgeen ik in mijn omgeving, de natuur vooral, ervaar en daar dan mijn persoonlijke gedachten in leg. Dat zou je soms als deprimerend kunnen opvatten. Maar je kunt er voor jezelf ook een ‘open einde’ aan geven, er je eigen gevoelens en interpretatie in leggen. Met mijn gedichten wil ik niemand iets opdringen, de wereld ook niet mooier maken dan hij is. Maar ik wil de lezer er wél mee aan het denken zetten, er zijn eigen gang mee laten gaan. Weet je wat mijn motto is? Leef je leven! En dat inclusief het uitroepteken.”

Toch gaat Jeroen Bezuijen na enige aandrang met een interview in zijn woonboerderij aan de Zuiderdrift in Roderesch akkoord. Want binnenkort zal zijn dichtbundel ‘Enkel spoor’ verschijnen. Daarmee treedt hij, calvinistisch-bescheiden en streng als hij voor zichzelf is, met enige schroom buiten zijn eigen persoonlijke grenzen. Daar kijkt hij enerzijds naar uit, maar het beangstigt hem anderzijds ook een beetje. “Want hoewel ik – de titel Enkelspoor slaat daar op - vind dat je het in het leven als individu ook moet kunnen rooien, je komt immers alleen en je gaat ook alleen, geef ik mensen daarmee misschien toch ook een handvat om uit mijn poëzie hun persoonlijke emoties te destilleren. Of er kracht uit te kunnen putten. En (voegt hij er ietwat vergoelijkend aan toe) ik doe ook veel met humor. Het zou mooi zijn als mijn gedichten tot lachen of – en/of kan ook – huilen zouden aanzetten. Maar vooral tot nadenken.”

Van professie is Bezuijen architect die zich sedert kort ook in aardbevingsschade specialiseert. De natuur is bij zijn bouwontwerpen het primaire uitgangspunt. Die natuur heeft ook privé zijn grote liefde. “De omgeving rond de boerderij waarin ik nu woon, speelt daarin een grote rol. Mijn familie en dan met name mijn oma heeft hier altijd gewoond en als kind heb ik er veel gespeeld. Ik ben de boerderij echt als mijn thuis gaan zien. Mijn liefde voor de natuur is hier ontstaan en verder gevoed. Deze weg komt uit bij het hunebed in Steenbergen; ik kom er regelmatig, doe er veel inspiratie op die ik in mijn gedichten probeer te concretiseren. Dat kan spontaan gaan maar soms moet ik er ook echt op broeden. Maar het dichten geeft mezelf altijd innerlijke rust én de vrijheid om mijn eigen fantasieën te uiten. Ik dicht zogezegd mager, zonder veel tierelantijnen, want ik wil daarmee de lezer ook de ruimte voor eigen interpretatie bieden.”

Bewust dichten doet Jeroen Bezuijen vanaf 2008. Zijn poëzie echt opslaan en bewaren gebeurt pas sedert hij zich begin dit jaar definitief in de woonboerderij in het buitengebied van Roderesch en Steenbergen vestigde. Een dertigtal gedichten zijn nu door zijn eigen strenge ballotage gekomen. Hij is bezig om ze in boekvorm uit te geven. “Daar kijk ik naar uit,”zegt hij. “Maar een beetje griezelig vind ik het ook. Want ik geef mezelf daarmee behoorlijk bloot. In diepste wezen ben ik een pure solist, in grote mensenmassa’s voel ik me niet prettig; in een-op-een-gesprekken, waarin je dieper tot elkaar kunt doordringen, daarentegen wél.”

In het hieronder staande gedicht D01 (het registratienummer van het hunebed vlak bij zijn woning) preludeert Jeroen Bezuijen over dit prehistorisch natuurmonument:

Op lichtjaren/van hier/met ijsmassa/gestroomd//

zijn jullie hier/vastgelopen op zand/

op duinkop/om te worden/gestapeld/

om te worden/tot bescherming/van lichaam/geest//

als deksteen/te zijn//

om weer/van draagsteen/te komen//

De dichtbundel Enkel spoor kost in de voorverkoop 10 euro en is via e-mail te bestellen: jeroenbezuijen@gmail.com of tel. 050-5018381.