Noordenvelders – Willem van der Velde
PEIZE – Willem van der Velde heeft veel interesse voor de historie. Hoewel hij nu al weer 20 jaar in Peize woont, leefde hij 45 jaar in Roderwolde en veel uit het verleden van zijn vroegere woonplaats is onder meer dankzij de inzet van Van der Velde bewaard gebleven in het Rowolmer Archief.
Inmiddels is hij gepensioneerd, maar verveling is niet aan de orde. Zijn dagen zijn goed gevuld, met tal van hobby’s waarvoor hij in zijn werkzame leven vaak tijd te kort kwam. Sinds een aantal weken is de familie Van der Velde ook eigenaar geworden van een jonge hond. Holly, die druk in de weer is in de tuin achter de prachtige woning aan de Groningerweg, heeft zo te zien zijn plek gevonden. Nadat Van der Velde een kwart eeuw ICT-er was in het UMCG in Groningen ontstond er meer tijd voor onder andere het Rowolmer Archief, waarvan hij al jarenlang actief bestuurslid is. De interesse voor de historie kreeg hij met de paplepel ingegoten. ‘Inderdaad, de appel valt niet ver van de boom, want ik heb het meegekregen van mijn vader Peter van der Velde. Hij stond aan de basis van de Historische Vereniging Roon en koesterde de wens dat er in Roderwolde iets soortgelijks tot stand zou komen waar de geschiedenis van vroeger kon worden opgeslagen. Hij heeft het alleen helaas niet mee kunnen maken, want hij overleed in 2004 en het Rowolmer Archief werd pas in 2009 gerealiseerd toen het dorpshuis een multifunctionele accommodatie werd. De oude korfbalkleedkamers werden in die periode verbouwd tot een mooie archiefruimte.’
Voor Van der Velde is het hooguit tien minuten fietsen naar de MFA in Roderwolde, een plek waar hij graag verblijft. ‘Samen met drie andere archiefmedewerkers kom ik er regelmatig, maar er is voor ons niet echt een prestatiedruk. Als het werk de ene week niet af komt, dan wordt het gewoon de volgende week. Het is niet zo dat we enorme hoeveelheden nieuwe informatie aangeleverd krijgen, maar alles wat we krijgen is vanzelfsprekend van harte welkom. Veel is er veranderd in de loop der jaren, maar de essentie is voor ons altijd gelijk gebleven. We willen de historie zoveel mogelijk bewaren en kennis van het verleden is daarvoor een absolute voorwaarde.’ Voor het Rowolmer Archief komt het vooral neer op uitzoeken. Regelmatig brengen particulieren foto’s en dan rijst altijd de vraag wie of wat er nu precies op de foto’s staat. Voor de één een vraag en voor de ander wellicht een weet en dat maakt het werk ook de moeite waard als vraag en antwoord samenkomen. ‘Soms komt het ook voor dat wanneer je met de verwerking van iets bezig bent, je iets anders ontdekt. We zijn trots op alles wat we tot nu toe hebben verzameld en wij hopen dat de mensen ons nu en in de toekomst blijven bedienen, want ieder detail is belangrijk en kan iets betekenen in een groter geheel.’
Waar veel archieven in Nederland inmiddels zijn, of worden, gedigitaliseerd, is dat ook de toekomst voor het Rowolmer Archief. ‘Daar gaan we ons zeker sterk voor maken, want de kwaliteit van alles wat bewaard is gebleven wordt in ieder geval niet beter. Wie het verleden kent, begrijpt het heden beter en daarom is het van groot belang dat het goed bewaard blijft. Gelukkig vinden we medestanders van dat idee, want het archief wordt enorm gewaardeerd door de inwoners van het dorp. Bijna de helft van de huishoudens ondersteunt ons met een jaarlijkse kleine bijdrage voor de huur van de ruimte. Met de kennis van nu gaan we in de toekomst gewoon op de ingeslagen weg verder.’
Het Rowolmer Archief verzamelt documenten over de geschiedenis van Roderwolde en omgeving en haar bewoners. In de twee bescheiden archiefruimten worden allerlei zaken opgeslagen waarvan (oud-)Rowolmer en de stichting vindt dat ze niet verloren mogen gaan. Vanzelfsprekend kan niet alles een plek krijgen. Het archief richt zich daarom op papier (verenigingsarchieven, familiedocumenten, landkaarten, tekeningen en dergelijke), beeldmateriaal (foto, film en video) en geluidsopnamen (tape, cassette of CD).
Van der Velde besluit met: ‘Wij hopen dat meer mensen bij ons aankloppen en materiaal schenken, voordat ze ‘oude rommel’ weggooien.’
