NOORDENVELDERS: Peter Hut
Hij is voorzitter van het Openluchtspel in Roderwolde en bestuurslid van Volksvermaken in Roden. Peter Hut, een man die, zoals hij zelf zegt, graag iets voor een ander wil betekenen. Hij werd als één van een tweeling geboren in Huize Tavenier. Tot zover de enige link met Groningen. Peter groeide namelijk op in Roden en woont inmiddels 30 jaar in Roderwolde.
‘Kijk’, zegt hij, ‘je ziet hier vanuit de woonkamer de vrachtauto’s op de snelweg rijden en toch is het ver weg.’ Inderdaad een weids uitzicht. Peter geniet hier dan ook volop van de rust en prachtige natuur. ‘En heerlijk dat ik in 20 minuutjes op de fiets in de stad ben.’
Dicht bij Groningen, maar ook dicht bij Roden. Want daar is hij als volksvermaker vaak te vinden. Het was toen een kameraad het paardengedeelte had overgenomen en ze daar nog iemand bij zochten. ‘Ik was er toch altijd al als er in het dorp iets te doen was. Sterker nog, ik denk dat het niet doorgaat als ik er niet ben’, lacht Peter. Na een stageperiode was hij welkom in het bestuur. Hij zit in de Sinterklaascommissie en doet vanaf 2018 de warenmarkt tijdens Rodermarkt. Is hij ervoor verantwoordelijk dat de markt gevuld raakt, int hij de gelden en is hij op de dag zelf markmeester. ‘Leuk aan Volksvermaken? Ik zeg altijd, het kost heel veel tijd, maar ik krijg er energie van en dat maakt het zo leuk. Bovendien de waardering die je terugkrijgt, is enorm. Het is niet alleen plezier overbrengen, maar ook veel in contact zijn met mensen. Een welkome verbreding van je netwerk.’
In Roderwolde, de plek waar je volgens Peter passief en actief kunt wonen, is híj vooral actief. Het was toen ze vroegen of Peter de decorschilder wilde opvolgen. ‘Vast omdat ze dachten dat ik schilder was’, grinnikt hij. Maar dat is hij helemaal niet. Hij was slechts een tijd werkzaam in een verffabriek, maar dan als verkoper. Twee jaar geleden hadden ze nieuwe mensen nodig en werd dat aangepakt om beter te kijken naar de rolverdeling. En omdat de toenmalige voorzitter zich liever in de rol van secretaris zag, werd Peter de nieuwe voorzitter. Maar het decor schilderen doet hij er nog steeds met veel liefde bij. Hij vindt het toneelspel in de buitenlucht iets unieks. Het zorgt ervoor dat het de laatste jaren redelijk is uitverkocht. Wat hij er persoonlijk zo leuk aan vindt is dat je met een hele hechte groep echt iets neerzet. Naast de spelers is er een grote groep vrijwilligers. ‘Bij de jaarlijkse feestavond vieren we met bijna 50 man een feestje.’ En hoewel de spelers al vanaf april in de weer zijn slokt het voor Peter niet de meeste tijd op. ‘In een redelijk compacte tijd hebben wij iets neer te zetten. Dat is voor mij te doen.’
Want er moet ook nog gewerkt worden. Peter is namelijk inkoper bij een woningbouwvereniging. Alles wat aan vastgoed gerelateerd is wordt door hem ingekocht. ‘Nee, ik weet nog steeds niet wat ik wil worden’, grapt hij, ‘maar ik ben er gewoon ingerold. Z’n hele werkzame leven zit hij al in het werk rondom vastgoed. Eerst in de verf en nu dus doorgegroeid in wat hij nu doet.
Was hij liever nog wat sportiever geweest, helaas schiet dát er vaak bij in. In de sportschool was hij gauw uitgekeken en aan hardlopen heeft hij een broertje dood. Wel staat hij graag op de latten. Als het even kan gaat hij twee tot drie keer per jaar op de wintersport. Met z’n gezin, maar ook met vrienden. ‘Heerlijk, actief bezig zijn in combinatie met een stuk gezelligheid. Je hebt met elkaar één doel, met z’n allen op de ski’s, tussendoor en nadien genietend van een jägerthee en/of biertje.’
Peter, zoals gezegd, hij mag graag wat voor een ander betekenen. Het is zoals mensen hem zien. Sociaal en maatschappelijk betrokken. ‘Ik word er het meest gelukkig van als ik mensen blij kan maken. Dat begint natuurlijk bij jezelf, als je er zelf lol in hebt, breng je dat ook over aan een ander.’
Hij zou graag zien dat mensen meer om hun naasten denken in een wereld waar het ego nog steeds zo voorop staat. Hij merkt dat, nu hij ouder wordt, hij daar steeds meer gevoel bij krijgt ‘Ik zit nu veel bij de sociale woningbouw en kom daar mensen tegen die het veel minder hebben. Het heeft mij meer inzicht gegeven, een stuk bewustzijn om meer maatschappelijk verantwoord bezig te zijn.’
